واقعه مصلوب شدن و رستاخیز مسیح یک تراژدی غم انگیز تاریخی نیست که باید برآن گریست. بلکه یک واقعیت واقعی و ملموس در زندگی روزانه ماست که باید به خاطر آن سپاسگزار پدر آسمانی خود باشیم.
در صبحگاهی که چند نفر از یاران عیسی بعد از به صلیب کشیدن و مرگ او به محل دفنش رفتند، آنان با واقعه ای عجیب و استثنائی روبرو شدند. کسی در آن قبر نبود! مطابق وعده خداوند؛ یگانه فرزندش بار گناهان تمام بشریت را به دوش کشید و بی گناه یه جای آنها مجازات شد. توسط شیاطین بالای صلیب رفت. بر روی صلیب فدیه گناهان آدم و فرزندان او شد و مرد. اما در روز سوم از مردگان برخاست. واقعه ای که در تمام طول جهان فقط یک بار اتفاق افتاد. مطابق پیش بینی انبیاء:
«برای گناهان ما بود که او مجروح شد و برای شرارت ما بود که او را زدند.او تنبیه شد تا ما سلامتی کامل داشته باشیم. از زخمهای او ما شفا یافتیم.»
بازگشت مسیح از دنیای مردگان به معنای پیروزی انسان و شروع شفای او از درد و بیماری مزمن "وراثت گناه" بود. از این رو این واقعه تبدیل به مهمترین روز در تاریخ بشریت شد. «چرا زنده را در میان مردگان می جوئید؟ او اینجا نیست بلکه برخاسته است!» امروز او در میان ما و با ما زندگی می کند. درون قلبهای ایمانداران و نجات یافتگان منزل دارد و برای آنان هرگز غایب نبوده و نیست.
اکنون بعد از گذشت بیش از دو هزار سال از آن واقعه باز هم اهریمن دست از تلاش خود برای وادار کردن ما به گناه بر نمی دارد. بسیاری از ما مردمان نیز به او همچنان پاسخ مثبت می دهیم. اما ایمانداران به خون مسیح و آنان که عهد جدید خداوند را پذیرفته اند می دانند که خدای زنده، همان که در روز سوم از جهان مردگان برگشت و از قبر برخاست آنها را تنها نمی گذارد.
میراث زشت گناه شکسته شده است و ما دیگر همچون گذشته اسیر بی چون و چرای گناه خود و پدرانمان نیستیم. اگر امروز شیطان را می پذیریم و گناه می کنیم با میل و اراده خودمان است. ما به خاطر خون مسیح از اسارت گناه آزاد شدیم. این یعنی رهائی واقعی. اگر هم گناه نکنیم و آزادی را انتخاب کنیم باز هم شیطان از طریق جفاها به دنبال زدن ضربه به ما می باشد. اینجا نیز همان خدای زنده است که کلیسای خود را در نهایت از همه بلاها مصون نگه می دارد.
پس باید به افتخار این همه نفعی که برده ایم همواره این روزهای سرنوشت ساز را به خاطر بیاوریم. در ایام عید پاک و روز قیام باید شادی کنیم و به جای به جا آوردن رسومات خرافی و نمایشی، تمرکز خود را بر روی صلیب عیسی مسیح بگذاریم و نقشی که آن وقایع شگفت انگیز آخرین روزهای عیسی در جهان خاکی در زندگی شخصی ما داشته است را مرور کنیم.
واقعه مصلوب شدن، رنج کشیدن، مردن و قیام عیسی مسیح یک تراژدی غم انگیز تاریخی نیست که باید بر آن گریست. بلکه یک واقعیت واقعی و ملموس در زندگی روزانه ماست که باید به خاطر آن سپاسگزار پدر آسمانی خود باشیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر